در تاریخ است که:وقتی حضرت آدم به خاطر ترک اولی از بهشت رانده شد و در زمین قرار گرفت بعد از حدود 200 سال گریه و ناله و اشک و آه، خداوند متعال خواست
به آدم ترحم کند،
تابلویی را در جلو چشمش قرار داد و فرمود: خداوند را با این اساس مقدس بخوان. و آن، اسامی پنج تن آل عبا بود؛ حضرت آدم، خداوند را که به آن اساس مقدس می
خواند به اسم امام
حسین(ع) که رسید حالش منقلب شد و اشک از دیدگانش جاری شد، به خداوند عرض کرد:خدایا! چه سری است که اسم پنجمی را بر زبان راندم اشکم جاری شد؟
خداوند فرمود:ای آدم!به آسمان نگاه کن. نگاه کرد دید آسمان همه اش دود و بخار است. عرض داشت: پروردگارا! این چیست من می بیبینم؟
خداوند فرمود:این عطش و تشنگی حسین است و مصیبت تشنگی از همه مصیبتها بالاتر است.او فرزند آخرین پیامبر یعنی محمد مصطفی است که امت جدش آب را
به روی او و اطفالش
می بندند او را تشنه شهید می کنند.
نظرات شما عزیزان: